Усе прыдумалі для сябе нейкія пацешныя строі, вынеслі раскладушку, на ёй было напісана "хутка зіма, а дому няма". Удзельнічалі студэнты з розных універсітэтаў. Былі дзяўчаты, абвязаныя кіпяцільнікамі, яны ішлі з рондалямі, гучна бабахалі. Гэта звонку выглядала вельмі гучна, незвычайна. Людзей было некалькі дзясяткаў, шмат хто далучаўся яшчэ па ходу. Напрыклад, далучыліся дзяўчаты з медуніверсітэту, каторыя прыйшлі, таму што ім сапраўды не было дзе жыць.
Такім чынам дайшлі да БДУ. На шэсце глядзелі з вокнаў, бо людзей было шмат, i ўсе яркія, з вясёлымi песнямі. Каля БДУ ўдзельнiкаў марша ўжо сустракалі. ЗБСаўцы ведалі, што iх сустрэнуць, бо там ужо цэнтр горада, Дом урада, Міністэрства адукацыі. Задача была зрабіць гэта ярка, відовішчна, каб пабачылі, падтрымалі, каб паказаць, што змаганне можа быць вясёлае і ўпэўненае.
Напачатак да шэсця прыбёг разбірацца нехта з БДУ, спрабаваў аргументамі давесці, што так рабіць не варта. Дайшлі ў выніку да ўваходу ў галоўны корпус БДУ, і ўжо вось там прыйшлі міліцыянты. Пад мастом разыгралася галоўная драма, калі прыехаў ментоўскі козлік. Спрабавалі затрымліваць людзей, але ўсе трымаліся моцна, ледзь не абняліся там. Было вельмі пацешна, калі затрымлівалі хлопцаў, і яны да такой ступені моцна трымалі гэтую раскладушку (бо гэта важны інструмент для студэнта), што ў выніку ў гэты козлік іх пагрузілі разам з раскладушкай. У медыя загалоўкі былі, што затрымалі траіх: двух студэнтаў і раскладушку. У вынiку ніяк іх не пакаралі: хлопцы былі падкаваныя, патлумачылі, што нічога яны не парушылі.
Шэсцю проста не далі дайсці да Міністэрства адукацыі, але яно свайго дамаглося, бо праблема была агучана, многія медыя пісалі пра незвычайны фармат акцыі. І што самае цікавае, праблема сапраўды пачала вырашацца, інтэрнаты пачалі будаваць.