Гэта верш Міхася Чарота - выбітнага беларускага паэта, драматурга, празаіка. Гэты верш быў апошнім у ягоным жыцці - ён напісаў на сцяне менскай унутранай камеры НКУС 28 кастрычніка 1937 году. За дзень да растрэлу.
У ноч з 29 на 30 кастрычніка 1937 году забойцы з чырвонымі зоркамі растралялі больш за сотню беларускіх пісьменнікаў і паэтаў, навукоўцаў і дзяржаўных дзеячаў - эліту нацыі. Усе яны былі пахаваныя ва ўрочышчы Курапаты разам з дзясяткамі тысяч іншых ахвяраў сталінскага тэрору. Разам з гэтым 1 жніўня 1937 году, ва ўнутраным двары Менскай турмы НКУС БССР было спалена некалькі дзясяткаў тысячаў рукапісаў ненадрукаваных твораў тых дзеячаў, што не прайшлі цэнзуру.
Сёння, у дзень памяці ахвяраў сталінскіх рэпрэсій, мы ўзгадваем тых, хто быў пакараны за сваю творчасць і здольнасць думаць. Бо яны жывыя, пакуль мы іх памятаем